Liczba obywateli spoza Unii Europejskiej mieszkających w UE wzrosła o 2,3 miliona w 2023 roku, a obywatele Ukrainy, Turcji i Maroka stanowią trzy największe grupy narodowościowe.
Na początku 2024 roku w państwach członkowskich UE mieszkało około 44,7 miliona osób urodzonych poza UE. Liczba ta stanowi 9,9 proc. populacji UE.
Jest to wzrost o 2,3 miliona w porównaniu do poprzedniego roku, zgodnie z najnowszymi danymi Eurostatu.
Największa liczba osób urodzonych za granicą mieszkających w krajach UE została odnotowana w Niemczech (16,9 miliona osób), Francji (9,3 miliona), Hiszpanii (8,8 miliona) i Włoszech (6,7 miliona).
Jednak najwyższy odsetek imigrantów w stosunku do całkowitej populacji odnotowano w Luksemburgu, gdzie stanowią oni 51 proc. populacji mieszkańców. Za nim znajdują się Malta z 30,8 proc., Cypr z 26,9 proc. i Irlandia z 22,6 proc..
Z drugiej strony, osoby urodzone za granicą stanowiły mniej niż 5 proc. populacji w Polsce, wynosząc 2,6 proc. jej populacji. Następnie znalazły się Rumunia (3,1 proc.), Bułgaria (3,3 proc.) i Słowacja (3,9 proc.).
W latach 2014-2024 odsetek osób urodzonych za granicą wzrósł w większości krajów UE.
Łotwa i Grecja były jedynymi dwoma państwami członkowskimi, które odnotowały spadek odsetka osób urodzonych za granicą.
Obywatele Ukrainy, Turcji i Maroka byli trzema największymi grupami obywateli spoza UE mieszkających w krajach członkowskich UE w 2024 roku.
Migracja jest wynikiem połączenia czynników ekonomicznych, środowiskowych, politycznych i społecznych. W większości krajów UE populacja urodzona za granicą była młodsza od populacji urodzonej w kraju.
Średni wiek osób urodzonych w UE wynosił 45,1 lat, podczas gdy wśród imigrantów mieszkających w UE wynosił 43,1 lat.
Tylko w Estonii, Francji, Chorwacji, Łotwie, Litwie, Polsce i Słowacji odsetek osób powyżej 65. roku życia w populacji urodzonej za granicą był wyższy niż w populacji urodzonej w kraju.