UNESCO dokonało przeglądu zgłoszeń kilku nowych miejsc światowego dziedzictwa, dodając do listy kompleks menhirów w Carnac we Francji, pałace króla Ludwika II Bawarskiego i pałace minojskie na Krecie w Grecji.
REKLAMA
UNESCO wpisało kilka nowych obiektów na listę światowego dziedzictwa po rozpatrzeniu wniosków, które wymagały szeroko zakrojonych procesów badawczych i prezentacyjnych.
Wśród nich znalazło się kilka europejskich obiektów, w tym słynne zamki bawarskiego króla Ludwika II, menhiry w Carnac w północno-zachodniej Francji oraz minojskie centra pałacowe na greckiej wyspie Krecie.
Baśniowe zamki
Na spotkaniu w Paryżu, Komitet Światowego Dziedzictwa zdecydowała o podniesieniu niemieckich zamków Neuschwanstein, Herrenchiemsee, Linderhof i domu królewskiego w Schachen do rangi światowego dziedzictwa.
Wspaniałe zamki w Górnej Bawarii od ponad 140 lat przyciągają licznych turystów. Budowle króla Ludwika II (1845-1886) tylko w ubiegłym roku przyciągnęły ponad 1,7 miliona odwiedzających - w tym wielu gości z zagranicy, zwłaszcza z USA i krajów azjatyckich.
"Wpisanie pałaców na listę światowego dziedzictwa jest wyjątkowym zaszczytem dla tych imponujących miejsc" - powiedziała przewodnicząca Niemieckiego Komitetu UNESCO, Maria Böhmer. "Wszystkie są architektonicznymi arcydziełami i świadczą o artystycznej wyobraźni, ale także ekscentryczności [tzw. - red.] ‘Bajkowego Króla’".
Niemcy miały wcześniej 54 obiekty na liście światowego dziedzictwa UNESCO - w tym stare miasta Stralsund i Wismar, katedrę w Kolonii, Morze Wattowe i rzymskie fortyfikacje graniczne Limes.
Starożytne budowle
Zarówno francuskie menhiry z Carnac, jak i greckie minojskie centra pałacowe to starożytne budowle.
Kamienie Carnac to największy zestaw kamiennych bloków na świecie w pobliżu południowego wybrzeża Bretanii, datowanych na lata 4500-3300 pne.
Minojskie pałace, w tym Knossos, Fajstos, Malia, Zakros, Zominthos i Kydonia, były kluczowymi ośrodkami cywilizacji minojskiej epoki brązu, która rozkwitła między 2800 a 1100 rokiem p.n.e.
Wpis na listę światowego dziedzictwa uznaje historyczne znaczenie tych miejsc, ich integralność architektoniczną oraz istnienie kompleksowych ram ochrony i zarządzania.
Międzynarodowy prestiż
Chociaż tytuł światowego dziedzictwa nie przynosi żadnego wsparcia finansowego, jednak przyciąga on wzmożoną uwagę i międzynarodowy prestiż.
Statusowi światowego dziedzictwa towarzyszą również wymagania UNESCO, które mają przynieść korzyści w szczególności lokalnej ludności, która jest obciążona napływem turystów. Organizacja wymaga między innymi koncepcji skutecznego zarządzania odwiedzającymi, aby lepiej kontrolować masową turystykę.
Konsekwencje lekceważenia wytycznych UNESCO zostały zademonstrowane w 2009 roku w drezdeńskiej Dolinie Łaby, gdzie nowy most doprowadził do cofnięcia statusu światowego dziedzictwa. Budowa tak zwanego mostu Waldschlösschenbrücke została uznana za szkodliwą dla "wyjątkowej uniwersalnej wartości" krajobrazu kulturowego. Był to pierwszy raz, kiedy UNESCO usunęło europejski obiekt światowego dziedzictwa z listy.
Włochy mają 61 obiektów wpisanych na listę, najwięcej ze wszystkich krajów. Niektóre godne uwagi przykłady obejmują historyczne centra Rzymu, Florencji i Neapolu, stanowiska archeologiczne w Pompejach i Herkulanum oraz Wybrzeże Amalfi.
Inne miejsca, które zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa w tym tygodniu, obejmują trzy lokalizacje wykorzystywane przez brutalny reżim Czerwonych Khmerów w Kambodży jako miejsca tortur i egzekucji 50 lat temu.
Wpis zbiegł się z 50. rocznicą dojścia do władzy komunistycznego rządu Czerwonych Khmerów, który spowodował śmierć około 1,7 miliona Kambodżan w wyniku głodu, tortur i masowych egzekucji podczas czteroletnich rządów w latach 1975-1979.
Lista światowego dziedzictwa UNESCO zawiera miejsca uznane za ważne dla ludzkości i obejmuje Wielki Mur Chiński, piramidy w Gizie w Egipcie, Taj Mahal w Indiach i kompleks archeologiczny Angkor w Kambodży.