Powszechność pracy w domu różni się w całej Europie, co jest związane z czynnikami kulturowymi i ekonomicznymi.
REKLAMA
Wielka Brytania ma najwyższy wskaźnik pracy zdalnej wśród 18 krajów europejskich, a pracownicy pracują średnio 1,8 dnia w tygodniu z domu. W szerszej skali wskaźnik ten plasuje Wielką Brytanię na drugim miejscu wśród 40 krajów.
Jak poza Wielką Brytanią wskaźniki pracy z domu (WFH) różnią się w Europie i na świecie? Co może wyjaśniać różnice między krajami?
Globalne badanie organizacji pracy (G-SWA) pokazuje, że trendy pracy zdalnej ewoluowały od czasu pandemii COVID-19. Czwarta fala badania, przeprowadzona między listopadem 2024 r. a lutym 2025 r., objęła pracowników pełnoetatowych w wieku od 20 do 64 lat, którzy ukończyli studia wyższe.
Podczas gdy globalna średnia telepracy wynosi 1,2 dnia tygodniowo, wskaźniki WFH różnią się znacznie w 40 badanych krajach, od zaledwie 0,5 dnia tygodniowo w Korei Południowej do 1,9 dnia w Kanadzie.
Dlaczego Wielka Brytania jest liderem ruchu WFH?
Według dr Cevata Giraya Aksoya, głównego ekonomisty EBOiR i profesora nadzwyczajnego ekonomii w King's College London, u podstaw czołowej pozycji Wielkiej Brytanii w rankingu leży kilka czynników.
"Wielka Brytania uzyskała wysokie wyniki w zakresie indywidualizmu kulturowego, który jest silnie związany z komfortem w autonomicznych środowiskach pracy" - powiedział Giray Aksoy.
Aksoy zauważył, że Wielka Brytania doświadczyła długich i rygorystycznych lockdownów, co przyspieszyło przyjęcie infrastruktury i norm pracy zdalnej. Wyjaśnił również, że brytyjski rynek pracy koncentruje się w sektorach usług - takich jak finanse, doradztwo i media - gdzie WFH może być praktyczną opcją.
"Co najważniejsze, brytyjscy pracownicy rozwinęli silne i trwałe preferencje dla pracy hybrydowej, zazwyczaj chcąc 2-3 dni WFH w tygodniu. Nie jest to już marginalna korzyść, to podstawowe oczekiwanie" - powiedział.
Aksoy ostrzegł, że firmy ignorujące tę rzeczywistość mogą stanąć w obliczu poważnej przeszkody w przyciąganiu i zatrzymywaniu talentów, szczególnie w przypadku konkurowania z pracodawcami w innych krajach anglojęzycznych, które przyjęły elastyczność.
Finlandia, Niemcy i Portugalia mają średnio ponad 1,5 dnia pracy w trybie WFH
W Europie, Finlandia (1,7 dnia) i Niemcy (1,6 dnia) uplasowały się za Wielką Brytanią. Wskaźniki WFH są również stosunkowo wysokie w Portugalii (1,5 dnia), a także na Węgrzech i w Holandii (w obu przypadkach 1,4 dnia).
Pracownicy w Czechach, Włoszech i Szwecji pracują z domu 1,3 dnia w tygodniu, co jest nieco powyżej globalnej średniej. Rumunia, Hiszpania i Austria są zgodne ze średnią światową, zgłaszając po 1,2 dnia pracy zdalnej tygodniowo.
Co wyjaśnia różnice w pracy zdalnej?
Dr Aksoy przypisuje różnice między krajami europejskimi połączeniu czynników strukturalnych, kulturowych i ekonomicznych.
"Wśród nich najsilniejszym predyktorem jest indywidualizm, cecha kulturowa, która podkreśla osobistą autonomię, samodzielność i niezależność w stosunku do celów zbiorowych lub ścisłego nadzoru" - powiedział.
Dodał, że inne czynniki również odgrywają rolę. Obejmują one dotkliwość i czas trwania blokad COVID-19, gęstość zaludnienia i strukturę przemysłową każdej gospodarki. Na przykład kraje o większym udziale sektorów przyjaznych dla zdalnego sterowania, takich jak IT i finanse, są lepiej przygotowane do obsługi modeli hybrydowych. Gęsto zaludnione kraje również często odnotowują wyższe poziomy WFH, częściowo ze względu na dłuższe dojazdy do pracy.
Dlaczego Grecja ma najniższy wskaźnik?
Grecja odnotowuje najniższy wskaźnik WFH w Europie, wynoszący zaledwie 0,6 dnia tygodniowo.
"Część wyjaśnienia leży w strukturze greckiej gospodarki, która opiera się w dużej mierze na sektorach takich jak turystyka, handel detaliczny i hotelarstwo - czyli miejscach pracy, które zazwyczaj wymagają fizycznej obecności" - powiedział Aksoy.
"Ale pewną rolę odgrywają także głębsze czynniki kulturowe i instytucjonalne. Grecja osiąga stosunkowo niskie wyniki w zakresie indywidualizmu" - dodał.
Stwierdził, że adopcja cyfrowa i praktyki zarządzania były stosunkowo słabo rozwinięte przed pandemią, co prawdopodobnie spowolniło normalizację WFH.
Kraje nordyckie podzielone pod względem trendów w pracy zdalnej
Podczas gdy Finlandia zajmuje drugie miejsce w Europie z 1,7 dniami pracy zdalnej tygodniowo, Norwegia i Dania odnotowują znacznie niższe wskaźniki na poziomie zaledwie 0,9 dnia. Szwecja, z 1,3 dniami, plasuje się pomiędzy nimi, odzwierciedlając wyraźny podział w trendach pracy zdalnej w krajach nordyckich.
Aksoy wyjaśnił, że Finlandia ma nieco bardziej indywidualistyczną kulturę i od dawna kładzie nacisk na równowagę między życiem zawodowym a prywatnym oraz autonomię pracowników w porównaniu do Danii i Norwegii, które mogą utrzymywać bardziej tradycyjne praktyki zarządzania.
"Fińskie organizacje, zwłaszcza w sektorze publicznym i branży technologicznej, wcześnie przyjęły elastyczną politykę pracy - jeszcze przed pandemią" - dodał.
Wśród pięciu największych gospodarek Europy Francja ma najniższy wskaźnik pracy zdalnej, a pracownicy spędzają średnio zaledwie 1 dzień w tygodniu w domu. Turcja plasuje się tuż za nią z wynikiem 0,9 dnia, podczas gdy Polska nieznacznie wyprzedza ją z wynikiem 1,1 dnia.
Poziom pracy zdalnej ustabilizował się
Ogólny poziom pracy z domu spadł na całym świecie, spadając ze średnio 1,6 dnia tygodniowo w 2022 roku do 1,33 dnia w 2023 roku. W latach 2024 i 2025 spadły one do 1,27 dnia.
Z badania wynika, że wskaźnik pracy zdalnej ustabilizował się mniej więcej od 2023 roku.
"Stabilność ta nie oznacza jednak zastoju. Nadal mogą występować stopniowe zmiany - spowodowane nowymi technologiami, zmianami demograficznymi lub zmieniającymi się warunkami na rynku pracy" - dodał Aksoy.