Komisja Europejska ugięła się pod francuskimi żądaniami, wzmacniając nadzór nad najbardziej wrażliwymi rynkami rolnymi w nadziei na złagodzenie oporu ze strony rolników.
REKLAMA
Komisja rozpoczęła w środę proces ratyfikacji umowy handlowej zawartej w grudniu 2024 roku z Argentyną, Brazylią, Paragwajem i Urugwajem, mając nadzieję, że najbardziej oporne państwa członkowskie - na czele z Francją - ostatecznie wyrażą zgodę.
W tym celu spełniono kluczowe żądanie Paryża, dołączając do umowy deklarację zobowiązującą do ścisłego monitorowania potencjalnych zakłóceń na rynku dla unijnych producentów najbardziej wrażliwych produktów, takich jak wołowina i drób.
Umowa między UE a krajami Mercosur ma na celu utworzenie strefy wolnego handlu między dwoma blokami, ze stopniowym znoszeniem ceł na większość produktów, z wyjątkiem niektórych produktów rolnych objętych kontyngentami.
Deklaracja, która ma przybrać formę aktu prawnego, nie będzie wiążąca dla krajów Mercosuru, a jedynie dla samej Komisji - w nadziei na rozwianie obaw rolników zaniepokojonych nieuczciwą konkurencją ze strony produktów Mercosuru.
Zgodnie z porozumieniem osiągniętym w 2024 roku zakłócenie rynku może doprowadzić do uruchomienia przez kraj klauzuli ochronnej, która ogranicza import z innego kraju. Francja uznała tę klauzulę za niewystarczająco skuteczną.
Rząd Francji politycznie zagrożony, ponieważ stoi w obliczu głosowania nad wotum zaufania w najbliższych dniach, nie odpowiedział jeszcze na oświadczenie Komisji.
Umowa z Mercosurem jest bardzo delikatną kwestią we Francji, która do tej pory łączyła główne siły polityczne kraju w opozycji do umowy z Mercosurem.
Komisja twierdzi, że wdrożenie jest "demokratyczne"
Umowa musi teraz zostać podpisana przez państwa członkowskie UE, z których większość popiera porozumienie, chcąc zrekompensować pogarszające się stosunki handlowe z USA.
W szczytowym momencie kontrowersji Francja mogła liczyć na wsparcie Polski, Holandii, Austrii i potencjalnie Włoch, aby utworzyć mniejszość blokującą w Radzie. Jednak po miesiącach żmudnych negocjacji w sprawie umowy taryfowej z USA wydaje się, że równowaga ta uległa zmianie.
Chcąc, aby umowa handlowa została wdrożona "szybko", Komisja zdecydowała się również na podzielenie tekstu na dwie części: część handlową, która przejdzie bezpośrednio przez Radę UE - w której reprezentowane są państwa członkowskie - i Parlament Europejski; oraz drugi element, który zostanie przedłożony parlamentom narodowym.
Proces ten - broniony przez wysokiego rangą urzędnika UE jako "zgodny z traktatami" i "demokratyczny", biorąc pod uwagę, że będzie analizowany przez wybranych posłów do PE - pozwoliłby na szybsze wejście w życie części handlowej.
Podobne podejście zastosowano w przypadku umowy UE-Kanada (CETA), której postanowienia handlowe zostały tymczasowo zastosowane, mimo że pełna umowa, w tym kwestie związane z inwestycjami, nie została jeszcze ratyfikowana przez 27 parlamentów krajowych.