Równo 44 lata temu podczas audiencji na Placu Świętego Piotra w Watykanie turecki terrorysta Mehmet Ali Agca strzelał do Jana Pawła II. Papież, którego w ciężkim stanie przewieziono do szpitala, mówił potem o cudzie. Gdyby Agcy się udało historia potoczyłaby się inaczej.
REKLAMA
To miała być normalna, niemal rutynowa audiencja generalna na Placu Świętego Piotra. Jan Paweł II przemieszczał się wśród wiernych odkrytym Papamobile. Nagle rozległy się strzały, papież usunął się. Początkowo nikt nie wiedział, co się stało. Szybko wybuchła panika. Wreszcie stało się jasne, że doszło do zamachu na papieża, który w ciężkim stanie, z trzema ranami postrzałowymi(w tym groźną raną brzucha) trafił do kliniki Gemelli. Jego stan był ciężki. Miliony wiernych na całym świecie modliły się za niego. W Krakowie, rodzimym mieście Ojca Świętego spontanicznie zorganizowano Biały Marsz. Jan Paweł II powiedział potem, że „Jedna ręka strzelała, a inna prowadziła kulę” i stwierdził, że ocalenie zawdzięczał Matce Boskiej. W dniu zamachu była rocznica objawień fatimskich. I to do Fatimy rok po zamachu udał się Karol Wojtyła, w pielgrzymce dziękczynnej. Jako wotum ofiarował kule, wyjęte z jego ciała.
Samym zamachowcem okazał się Mehmet Ali Agca, obywatel Turcji, członek ultranacjonalistycznej organizacji Szare Wilki. Znany tureckiemu wymiarowi sprawiedliwości. Dosyć szybko udało się go namierzyć i osadzić w więzieniu.
Do dziś nie zostało w sposób nie budzący wątpliwości, kto konkretnie zlecił zabójstwo papieża. Bardzo szybko pojawił się trop komunistyczny, wiodący do służb socjalistycznej Bułgarii, NRD i KGB. Jednym z tych, który podjął się próby zbadania sprawy i poświęcił temu lata pracy był polski prokurator Michał Skwara, który prowadził śledztwo z ramienia Głównej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu przy IPN. Z danych, do których dotarł wynika, że to faktycznie komunistyczne tajne służby stały za zamachem. Czemu? Jan Paweł II, który raptem 2,5 roku wcześniej stał się głową kościoła katolickiego od początku swojego pontyfikatu był nie tylko biskupem Rzymu, ale i przywódcą duchowym, autorytetem, nie unikającym pośredniego angażowania się w politykę. Sprzyjał powstaniu antykomunistycznego ruchu "Solidarność" w Polsce, potępiał represyjne działania komunistów. Wiele osób uważa, że to jego wybór na papieża był jednym z impulsów do powstania "Solidarności", a już na pewno dał Polakom nową nadzieję i wiarę. Świetnie dogadywał się ze światowymi liderami, zwłaszcza Ronaldem Reaganem i Margaret Thatcher. Dla komunistów był zagrożeniem. Paradoksalnie, zamach sprawił, że papież z Polski jeszcze bardziej zyskał na popularności i szacunku.
Jan Paweł II, jak miał to w zwyczaju, zaskoczył wszystkich, gdy ponad dwa lata po zamachu odwiedził swojego niedoszlego mordercę w więzieniu, rozmawiał z nim w cztery oczy i przebaczył. Fizyczne skutki zamachu odczuwał niestety do końca życia, jego kondycja znacznie się pogorszyła i nie odzyskał już formy sprzed zamachu.
Co by się stało, gdyby papież wtedy zginął? Bez jego wsparcia obalenie komunizmu byłoby trudniejsze. Reakcja świata na wprowadzony w grudniu 1981 roku stan wojenny w Polsce pewnie słabsza.
Co roku 13 maja katolicy pamiętają o zamachu. Nie inaczej było w tym roku, w Bazylice Watykańskiej, pod przewodnictwem kardynała Stanisława Dziwisza, byłego sekretarza papieża, odprawiona została uroczysta msza święta.