Sama koncepcja projektu krystalizowała się przez kilkanaście miesięcy. Zespół techniczny wykorzystał najbardziej zaawansowane technologie skanowania przestrzennego, żeby stworzyć cyfrową replikę obozu Auschwitz I. Projekt został doceniony między innymi podczas festiwalu w Cannes.
REKLAMA
Z uwagi na ochronę konserwatorską, realizacja zdjęć na terenie Auschwitz nie jest możliwa. Wychodząc twórcom filmowym naprzeciw, Muzeum Auschwitz udostępniło cyfrową replikę, która powstała z rosnącego zainteresowania reżyserów historią niemieckiego obozu - tłumaczy w rozmowie z Euronews Bartosz Bartyzel, rzecznik prasowy muzeum.
Euronews: Skąd pomysł na stworzenie cyfrowej repliki Auschwitz?
Bartosz Bartyzel, rzecznik prasowy Muzeum Auschwitz: Muzeum Auschwitz od wielu lat współpracuje z twórcami filmowymi – zarówno dokumentalistami, jak i reżyserami filmów fabularnych. Jednak z uwagi na ochronę konserwatorską autentycznego Miejsca Pamięci, realizacja zdjęć fabularnych na jego terenie jest niemożliwa. Pomysł stworzenia cyfrowej repliki zrodził się z potrzeby odpowiedzi na rosnące zainteresowanie historią niemieckiego obozu Auschwitz w kinie oraz z codziennego doświadczenia kontaktów z branżą filmową. To narzędzie daje szansę na rozwinięcie tej współpracy w nowej, odpowiedzialnej i etycznej formule.
Dlaczego replika jest potrzebna?
B.B.: Obowiązujące regulacje w Miejscu Pamięci wykluczają możliwość realizacji zdjęć fabularnych na autentycznym i chronionym terenie byłego obozu. Twórcy filmowi – szczególnie ci, którzy chcą sięgnąć po bardziej narracyjne formy – potrzebują jednak przestrzeni, która umożliwi im wierne opowiedzenie historii. Dzięki cyfrowej replice, mogą to zrobić bez naruszania integralności historycznego miejsca.
Czy pomysł był konsultowany z twórcami filmowymi przed realizacją?
B.B.: W gruncie rzeczy to właśnie codzienna współpraca z filmowcami i zgłaszane przez nich potrzeby i wyzwania produkcyjne były inspiracją do stworzenia tego projektu. Pomysł nie był oderwany od rzeczywistości – wręcz przeciwnie – zrodził się z konkretnych rozmów, doświadczeń i pytań, które od lat pojawiały się ze strony środowiska twórczego.
Kto brał udział w procesie tworzenia? Jak długo trwał?
B.B.: Projekt „Picture from Auschwitz” to wspólna inicjatywa Muzeum Auschwitz, Fundacji Auschwitz-Birkenau oraz zespołu specjalistów technologicznych pod kierownictwem Macieja Żemojcina. Sama koncepcja krystalizowała się przez kilkanaście miesięcy w trakcie wspólnych prac i rozmów. Zespół techniczny wykorzystał najbardziej zaawansowane technologie skanowania przestrzennego, by stworzyć cyfrową replikę obozu Auschwitz I. W tej chwili Fundacja czyni starania, aby zebrać środki potrzebne na kontynuację projektu - stworzenie cyfrowel repliki terenów Auschwitz II-Birkenau, a także wnętrz niektórych budynków.
Jakie spotkały Państwa reakcje po ogłoszeniu powstania repliki?
B.B.: Reakcje były zdecydowanie pozytywne – zarówno ze strony środowiska filmowego, które widzi w tym realne i profesjonalne narzędzie pracy, jak i ze strony szerokiej opinii publicznej, dla której to szansa na głębsze i bardziej autentyczne poznawanie historii poprzez medium filmowe. Projekt został doceniony także w międzynarodowej debacie, między innymi podczas Marché du Film w Cannes.
Czy są już chętni twórcy, którzy skorzystają z repliki?
B.B.: Rozpoczęliśmy już rozmowy z pierwszymi twórcami, którzy wyrazili zainteresowanie współpracą z wykorzystaniem cyfrowej repliki. Szczegóły tych projektów pozostają na razie na etapie uzgodnień, ale mamy nadzieję, że wkrótce będziemy mogli przekazać więcej informacji na temat pierwszych produkcji.
Jak został sfinansowany ten projekt i jakie będzie jego utrzymanie?
B.B.: Tworzenie repliki jest finansowane przez Fundację Auschwitz-Birkenau z darowizn celowych przekazanych przez darczyńców prywatnych. Fundacja szuka środków na dalszą realizację projektu. Jego założeniem jest, by docelowo utrzymanie i rozwój programu finansowane były dzięki opłatom licencyjnym uiszczanym przez producentów filmowych, którzy będą korzystać z materiałów w ramach Wirtualnej Lokacji Filmowej. Dzięki temu projekt stanie się narzędziem samofinansującym się, wspierającym jednocześnie misję edukacyjną i upamiętniającą Miejsca Pamięci.
Jakie pojawiły się trudności przy realizacji projektu?
B.B.: Tak duże i nowatorskie przedsięwzięcia zawsze napotykają trudności – jedną z największych było oczywiście pozyskanie odpowiednich funduszy na rozpoczęcie i rozwój projektu. Kluczowym wyzwaniem była także konieczność pogodzenia zaawansowanych technologicznie rozwiązań z bardzo szczególnym statusem przestrzeni, którą odwzorowujemy. Choć pracujemy w środowisku cyfrowym, to nie możemy zapominać, że każdy nasz krok dotyczy autentycznego Miejsca Pamięci, które podlega wyjątkowej ochronie – to musi być w każdym działaniu myślą priorytetową.