To z jego ust padło: habemus papam - mamy papieża. Wiodąca postać w dyplomacji watykańskiej, Dominique Mamberti, miał ważne zadanie przedstawienia nowego papieża wiernym katolikom. Pełnił wiele ważnych funkcji w Stolicy Apostolskiej aż do mianowania go kardynałem protodiakonem w 2024 roku.
Nieznany większości, ale czołowa postać w dyplomacji watykańskiej, kardynał protodiakon Dominique Mamberti miał za zadanie krzyczeć „Annuntio vobis gaudium magnum: habemus Papam!” — ogłaszam wielką radość: mamy papieża!
Był pierwszym, który przemówi z centralnego balkonu Bazyliki Świętego Piotra, aby ogłosić światu tożsamość nowego papieża.
Mamberti uzyskał urząd kardynała protodiakona w październiku 2024 r., stając się najstarszym kardynałem należącym do Zakonu Diakonów, jednego z trzech zakonów tworzących Kolegium Kardynałów wraz z Zakonem Prezbiterów i Zakonem Biskupów.
Przed nim protodiakonem papieża Benedykta XVI był Francuz Jean-Louis Tauran, a protodiakonem papieża Franciszka Chilijczyk Jorge Arturo Medina Estevez.
Papieży Jana Pawła I i Jana Pawła II w 1978 r. ogłaszał światu włoski kardynał Pericle Felici.
Kim jest Dominique Mamberti?
Mamberti urodził się 7 marca 1952 roku w archidiecezji Rabat w Maroku, ale dorastał na francuskiej wyspie Korsyka, gdzie przeprowadził się z rodzicami w bardzo młodym wieku.
Po studiach prawniczych w Strasburgu i Paryżu Mamberti ukończył prawo kanoniczne na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.
W 2002 roku został mianowany arcybiskupem tytularnym Sagony na Korsyce, a następnie nuncjuszem apostolskim w Sudanie i delegatem apostolskim w Somalii. W 2004 roku objął również stanowisko nuncjusza apostolskiego w Erytrei.
W 2004 roku został powołany przez papieża Benedykta XVI do sekretariatu stanu jako sekretarz ds. relacji z państwami reprezentujący Stolicę Apostolską w sprawach międzynarodowych, stanowisko to piastował przez osiem lat, zanim został przeniesiony przez papieża Franciszka do sądownictwa watykańskiego w 2014 roku.
W następnym roku został mianowany kardynałem.
Papież Franciszek mianował go również prefektem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, jednego z trzech głównych organów sądowniczych Stolicy Apostolskiej.
Kariera dyplomatyczna i stanowiska prawnicze
Mamberti jest uważany za jednego z ekspertów Watykanu w dziedzinie polityki międzynarodowej. Jako dyplomata Stolicy Apostolskiej pracował w ONZ w Nowym Jorku oraz w Algierii, Chile, Sudanie, Somalii i Erytrei. Zajmował się również krajami Bliskiego Wschodu.
W imieniu Stolicy Apostolskiej odbył wiele podróży i podpisał kilka umów dwustronnych, w tym umowę z Republiką Zielonego Przylądka w sprawie statusu prawnego Kościoła katolickiego w tym kraju afrykańskim w 2013 roku oraz umowę z Serbią w sprawie współpracy w zakresie szkolnictwa wyższego w 2014 roku.
Niektórzy postrzegali jego nominację na prefekta jako krok w kierunku wzmocnienia papieskiej kontroli nad watykańskim sądownictwem, zwłaszcza po usunięciu jego poprzednika, kardynała Raymonda Burke'a, który był znany ze swoich konserwatywnych poglądów.
Stanowiska kardynała
Mamberti opowiada się za ochroną wolności religijnej, praw człowieka i podstawowych wolności. Często potępiał również rosnący świecki charakter Kościoła.
W wywiadzie dla Radia Watykańskiego w 2013 roku powiedział, że popiera legalność „klauzuli sumienia” dla chrześcijańskich pracodawców, którzy odmawiają świadczenia usług homoseksualistom.
Jego słowa spotkały się z krytyką ze strony stowarzyszeń LGBT+, które zinterpretowały je jako legitymizację dyskryminacji.
Jednakże, zgodnie z dokumentami cytowanymi przez gazetę L'Espresso w 2011 roku dotyczącymi spotkania z biskupami Ugandy w 2009 roku, Mamberti zajął inne stanowisko w sprawie proponowanego przez kraj prawa nakładającego surowe kary za zachowania homoseksualne, w tym karę śmierci.
Wówczas sekretarz ds. stosunków z państwami podobno potępił propozycję, mówiąc, że kwestia orientacji seksualnej powinna zostać „umieszczona w sferze moralnej, a nie karnej”.
Pełne oświadczenia nie zostały upublicznione przez Stolicę Apostolską i nie było oficjalnego wyjaśnienia.