Mieszkańcy Izraela są w szoku po ostatnim irańskim ataku, który przyniósł śmierć i pytania o skuteczność schronów po tym, jak rakieta przebiła jeden z nich. Rząd Netanjahu musi poradzić sobie z nowym kryzysem i opanować panikę ludności po tym, jak pocisk zniszczył ufortyfikowane pomieszczenie.
REKLAMA
Wstępne dochodzenie przeprowadzone przez Dowództwo Frontu Wewnętrznego ujawniło, że irański pocisk balistyczny uderzył w ścianę budynku w centrum kraju o świcie w poniedziałek, trafiając w schron i zabijając co najmniej cztery osoby, z których trzy znaleziono martwe wewnątrz bunkra, a drugą w budynku naprzeciwko, prawdopodobnie wyrzuconą przez siłę wybuchu, podczas gdy zespoły ratownicze pracowały nad wydobyciem osób uwięzionych pod gruzami.
Incydent wywołał panikę w Izraelu i zwiększył gniew mieszkańców na rząd, wraz z doniesieniami o nieskuteczności bunkrów, które nie wytrzymują bezpośredniego trafienia ciężkimi pociskami.
W następstwie ataku izraelski minister obrony zagroził mieszkańcom Teheranu, że zapłacą za to cenę, mówiąc, że "arogancki dyktator w Teheranie zamienił się w tchórzliwego mordercę, który celowo strzela w cywilny front domowy", odnosząc się do irańskiego przywódcy Alego Chamenei.
Gazeta Israel Hayom twierdzi, że około 40 procent mieszkańców Tel Awiwu mieszka w budynkach, które nie mają schronów spełniających normy, a dziesiątki tysięcy starych budynków w stolicy nie są wyposażone w tego typu ochronę.
Tel Awiw i Hajfa już teraz cierpią na poważny niedobór bunkrów w obliczu gwałtownych irańskich ataków. Ta sama gazeta cytowała świadków w stolicy, którzy mówili, że "nie mają schronienia, a ich sąsiedzi zamykają przed nami drzwi swoich schronów" z powodu przepełnienia.
Kwestia braku schronienia i nieodpowiednich schronów wysunęła się na pierwszy plan po tym, jak rzecznik armii irańskiej ostrzegł, że "schrony nie są już bezpieczne" i doradził Izraelczykom opuszczenie wszystkich terytoriów.
Izraelska ustawa o obronie cywilnej z 1951 r. stanowi, że wszystkie domy, budynki mieszkalne i przemysłowe muszą mieć schrony przeciwbombowe, chociaż kilka domów lub budynków mieszkalnych może dzielić jeden wspólny schron.
Jeśli chodzi o bezdomnych, w 1986 r. organizacja pozarządowa Gagon założyła pierwszy tymczasowy schron dla bezdomnych, aby zaspokoić ich potrzeby, a później połączyła się z LASOVA, w wyniku czego obecnie w Tel Awiwie znajduje się 13 schronów dla bezdomnych.
Obszary arabskie
Z drugiej strony, obszary arabskie na terenie Izraela cierpią z powodu braku przygotowania na ataki z powietrza. Zaniedbania dotyczą niewsytarczającej liczby schronów oraz yraźnej dyskryminacji w izraelskim systemie obrony powietrznej, który traktuje arabskie miasta jako obszary otwarte, tj. wyłączone z ochrony w czasach zagrożenia. Ponadto arabscy obywatele mają tendencję do lekceważenia instrukcji wydawanych przez izraelski Front Wewnętrzny.
Dwa dni temu irański pocisk rakietowy, który nie został przechwycony przez izraelską obronę przeciwlotniczą, uderzył bezpośrednio w budynek w mieście Tamraw Galilei, zabijając cztery kobiety z tej samej rodziny i raniąc kilka innych.
Burmistrz Tamry powiedział CNN, że tylko 40 procent z 37 000 mieszkańców miasta ma bezpieczne pomieszczenia lub schrony. W mieście brakuje publicznych bunkrów lub schronów, które są standardem w większości izraelskich miast i miasteczek, powiedział.
W następstwie irańskich ataków władze miasta postanowiły otworzyć placówki edukacyjne w Tamrze, które będą wykorzystywane jako schrony dla tych, którzy nie czują się bezpiecznie w swoich domach, powiedział. Abu Rumi powiedział: "Rząd nigdy nie finansował budowy schronów w naszym mieście, ponieważ ma inne priorytety".
Schrony na całym świecie. Brak ustalonych standardów
Kraje na całym świecie przyjmują niejednorodne standardy, jeśli chodzi o schrony, ze względu na różne oceny zagrożenia bezpieczeństwa, możliwości gospodarcze i infrastrukturę, a także ramy regulacyjne. W krajach takich jak Iran, Liban i Jemen władze wykorzystują stacje metra i szkoły jako schrony, ponieważ nie ma tam ufortyfikowanych pomieszczeń do ochrony ludności cywilnej, mimo że państwa te znajdują się w strefie konfliktu.
Kryteria budowy bunkrów również różnią się pod względem projektu, rozmieszczenia i zdolności do pokrycia całego terytorium kraju. Na przykład w Szwajcarii znajduje się ponad 370 000 schronów atomowych, co wystarcza, by pomieścić wszystkich mieszkańców tego kraju.
W Opidum, niedaleko Pragi, jeden z najbardziej tajnych schronów nuklearnych został opracowany w latach 80. we współpracy między Związkiem Radzieckim a Czechosłowacją (obecnie Republika Czeska i Słowacja). Jest to obecnie największy podziemny bunkier na świecie, który został odnowiony i wyposażony w basen, lądowisko dla helikopterów i zaawansowany system obronny.