W XIX wieku i na początku XX wieku na wszystkich wyspach archipelagu Dodekanez, a przede wszystkim na Kalimno i Simi, rozwinęła się znacząca flota rybacka.
Kalimnos zyskało światową sławę jako miejsce nurków i zbieraczy gąbek. Wielowiekowa tradycja zbierania gąbek ukształtowała tożsamość wyspy i znacznie przyczyniła się do dobrobytu jej mieszkańców.
Grigoris Kokkinos przejął firmę od swojego ojca.
„Przetwarzamy naturalne gąbki i dystrybuujemy je na całym świecie. Do Chin, Japonii i całej Europy, Niemiec, Polski, ponieważ jest to produkt premium do kąpieli i niezwykle korzystny dla ciała” – powiedział euronews Grigoris Kokkinos, właściciel firmy zajmującej się sprzedażą gąbek.
Podróż zbieraczy gąbek trwała od 6 do 7 miesięcy. Przygotowania zajmowały około 45 dni.
Kapitanowie zatrudniali załogi, gromadzili narzędzia pracy i przygotowywali zapasy. Suchary, kawior, rośliny strączkowe, solone ryby w workach i duże ilości wody w beczkach.
Przed wypłynięciem konieczne było poświęcenie statku i modlitwa o pomoc do św. Mikołaja, patrona żeglarzy. „Voutos”, jak nazywano ten zawód, przeżywał ogromny rozkwit w połowie XIX wieku aż do początku XX wieku.
Gąbki mają rzadką budowę, opartą na systemie rurek wodnych tworzących labirynty. Dzięki tysiącom porów pobierają duże ilości wody, osiągające trzykrotność swojej objętości. Wyróżnia się gąbki handlowe i niehandlowe. Gatunki handlowe poławiane w Morzu Egejskim i całym basenie Morza Śródziemnego to:
- kapadiko
- matapas lub fino lub grecka gąbka kąpielowa
- melatha lub turecka filiżanka lub cienka gąbka z Syrii
- ucho słonia lub lagofyto lub psathouri lub lafin
- tsimoucha lub gąbka skórzasta
- Słownik gąbek
Znacząca flota rybacka rozwinęła się przede wszystkim na wszystkich wyspach archipelagu Dodekanez, ale przede wszystkim na wyspach Simi i Kalimnos.
„Jest to źródło utrzymania, od wielu lat stanowiło główne źródło bogactwa wyspy. Dorastałem tutaj, ta praca jest całym moim życiem i dzięki niej wyspa Kalimnos stała się znana na całym świecie” – powiedział euronews Grigoris Kokkinos, właściciel firmy zajmującej się handlem gąbkami.
W latach 60. XIX wieku wprowadzono nową metodę nurkowania, tzw. skafandro lub suknię.
W tym systemie nurek nosił pełny strój, czyli kombinezon, hełm, miedzianą zbroję, buty i obciążniki na klatce piersiowej, co pozwalało mu pozostawać na dnie znacznie dłużej.
Metoda ta była równie skuteczna, co niebezpieczna, powodując wiele zgonów i przypadków paraliżu (choroba nurków) z powodu nieznajomości zasad nurkowania – głównie na etapie wynurzania – przez nurków.
W 1920 roku przyjęto nowy mechanizm oddechowy, metodę Frenzla, dzięki której zmniejszyła się liczba wypadków. Zalety tego mechanizmu były następujące: zastosowanie małego worka powietrznego noszonego na plecach nurka, który zapewniał mu płynny przepływ powietrza, zniesienie ciężkiego kombinezonu i lekki wąż doprowadzający powietrze.
W latach 70-tych wszystkie starsze metody nurkowania zostały zastąpione przez nowoczesny system nurkowania z akwalungiem, w którym nurek nosi kombinezon płetwonurka, a sprężarka powietrza dostarcza mu powietrze ze statku. Jednocześnie nurkowie są szkoleni w Państwowej Szkole Nurków w Kalimnos – jedynej tego rodzaju w Grecji – która przyznaje państwowe dyplomy zawodowe nurków.
Z biegiem czasu techniki nurkowania uległy modernizacji, a liczba wypadków znacznie się zmniejszyła. To samo dotyczy gąbek.
„Zmiany klimatyczne mają oczywiście wpływ, ale staramy się nie łowić gąbek o zbyt małych rozmiarach. Nasi zbieracze gąbek dbają przede wszystkim o to, aby ich nie usuwać, ale wycinać, aby mogły ponownie wyrosnąć w tym samym miejscu i abyśmy mieli gąbki również w następnym roku” – twierdzi Grigoris Kokkinos.
W związku z rozwojem turystyki, w ostatnich latach popularność zyskują różne alternatywne formy aktywności, takie jak spacery botaniczne na Kalimno i Telendo.
Wielu gości chce poznać lokalne zioła, takie jak mandragora, pokrzywa, lawenda, dziurawiec i wiele innych. Oprócz spacerów na łonie natury wielu turystów kupuje zioła rosnące na obu wyspach.
Pomagają one między innymi w walce z depresją i anoreksją, a także dostarczają organizmowi cennych witamin.