We wrześniu Francja ma uznać państwo palestyńskie. Dziesięć krajów Unii Europejskiej podjęło już ten krok. Szwecja była pierwszym państwem członkowskim, które to uczyniło.
REKLAMA
Prezydent Francji Emmanuel Macron ogłosił 24 lipca w mediach społecznościowych, że Francja uzna Palestynę jako państwo podczas wrześniowego Zgromadzenia Ogólnego ONZ.
Macron udostępnił swój list do palestyńskiego prezydenta Mahmuda Abbasa w poście X, wraz z oświadczeniem, w którym czytamy: "Naród francuski chce pokoju na Bliskim Wschodzie. Do nas, Francuzów, wraz z Izraelczykami, Palestyńczykami oraz naszymi europejskimi i międzynarodowymi partnerami, należy pokazanie, że jest to możliwe".
Francja stanie się pierwszym krajem G7 i pierwszym stałym członkiem Rady Bezpieczeństwa ONZ (Francja, Stany Zjednoczone, Chiny, Wielka Brytania i Rosja), który uzna Palestynę, dołączając do 147 państw członkowskich ONZ, które już to zrobiły.
Akt obejmuje uznanie suwerenności i niepodległości Palestyny w jej granicach sprzed wojny na Bliskim Wschodzie w 1967 roku. Tereny te to Zachodni Brzeg, Strefa Gazy i Wschodnia Jerozolima. Posunięcie to doprowadzi również do ustanowienia pełnych stosunków dyplomatycznych między Francją a Palestyną.
Decyzja ta została podjęta w związku z ponownymi naciskami w Europie na zakończenie wojny w Strefie Gazy.
Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen i szefowa unijnej dyplomacji Kaja Kallas określiły głód w Strefie Gazy jako "nie do zniesienia" i "nie do obrony".
Przed Francją, 10 z 27 krajów Unii Europejskiej uznało już palestyńską państwowość.
Bułgaria, Cypr, Węgry, Polska i Rumunia uznały Palestynę w 1988 roku, na długo zanim stały się państwami członkowskimi UE.
Była Czechosłowacja również uznała palestyńską państwowość w 1988 roku. Jednak po podziale na Czechy i Słowację w 1992 roku, Republika Czeska nie uznała takiego państwa.
"Państwo palestyńskie nie spełniło warunków państwowości zgodnie z prawem międzynarodowym, czego rząd Czechosłowacji był w pełni świadomy" - napisało Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Czeskiej na swojej oficjalnej stronie internetowej w 2020 roku. "Republika Czeska nie uznała jeszcze państwa palestyńskiego".
Słowacja potwierdziła swoje uznanie Palestyny w 1993 roku.
W październiku 2014 roku Szwecja stała się pierwszym krajem, który uznał Palestynę, będąc członkiem Unii Europejskiej.
"Celem uznania Palestyny przez Szwecję jest przyczynienie się do przyszłości, w której Izrael i Palestyna będą mogły żyć obok siebie w pokoju i bezpieczeństwie. Chcemy przyczynić się do stworzenia większej nadziei i wiary w przyszłość wśród młodych Palestyńczyków i Izraelczyków, którzy w przeciwnym razie mogliby uwierzyć, że nie ma alternatywy dla obecnej sytuacji" - powiedziała ówczesna szwedzka minister spraw zagranicznych Margot Wallström.
Szwecja podjęła ten krok w szczytowym momencie wielomiesięcznych starć między Izraelczykami i Palestyńczykami we Wschodniej Jerozolimie.
28 maja 2024 roku, Hiszpania i Irlandia uznały Palestynę za państwo, twierdząc, że decyzja ta ma na celu pomóc Izraelczykom i Palestyńczykom w osiągnięciu pokoju.
4 czerwca 2024 roku Słowenia również uznała państwo Palestyna.
"Słowenia i Palestyna nawiązały dobre stosunki, które opierają się na regularnym dialogu politycznym" - czytamy na oficjalnej stronie Słowenii. "Oba kraje współpracują również w zakresie edukacji i pomocy humanitarnej, w tym poprzez wdrażanie różnych projektów humanitarnych".
Zapowiedź Macrona wywołała gniew Izraela i Stanów Zjednoczonych. Premier Izraela Benjamin Netanjahu potępił tę decyzję, podobnie jak sekretarz stanu USA Marco Rubio.
"Ta lekkomyślna decyzja służy jedynie propagandzie Hamasu i cofa pokój. To policzek wymierzony ofiarom 7 października" - napisał Rubio na X.
Netanjahu zaatakował zapowiedź Francji, nazywając ją zdradą bliskiego sojusznika.
"Państwo palestyńskie w tych warunkach byłoby wyrzutnią do unicestwienia Izraela, a nie do życia w pokoju obok niego" - napisał na X.
Co z innymi krajami UE?
Pomimo niedawnych wezwań do "natychmiastowego zawieszenia broni" i "pilnie potrzebnej pomocy humanitarnej", Niemcy stwierdziły, że nie planują pójść w ślady Francji. Tradycyjnie były one szczególnie zagorzałym sojusznikiem Izraela w Europie, z relacjami zakorzenionymi w historii Holokaustu.
Niemcy twierdzą, że uznanie państwa palestyńskiego powinno być "jednym z końcowych kroków" w negocjacjach w sprawie rozwiązania dwupaństwowego i "nie planują uznania państwa palestyńskiego w najbliższym czasie".
Włochy również nie planują uznania państwa palestyńskiego. Włoska premier Giorgia Meloni stwierdziła, że uznanie "bez istnienia państwa palestyńskiego" przyniosłoby "efekt przeciwny do zamierzonego".
Tymczasem stanowisko Belgii zostanie określone przez rząd na początku września.
"Przedstawię rządowi propozycję przed Zgromadzeniem Ogólnym ONZ we wrześniu, aby mógł podjąć decyzję w tej sprawie, biorąc pod uwagę te elementy" - napisał minister spraw zagranicznych Maxime Prévot na X.
Za uznaniem państwa palestyńskiego kryje się idea dwupaństwowego rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego, która służyła jako podstawa negocjacji pokojowych między Izraelczykami i Palestyńczykami od porozumień z Oslo w 1993 roku do 2014 roku.
Podczas gdy Autonomia Palestyńska nadal opowiada się za dwoma państwami, Izrael nie popiera już tego rozwiązania konfliktu, podobnie jak jego sojusznik, Stany Zjednoczone.
W rzeczywistości działalność osadnicza na Zachodnim Brzegu w ostatnich latach uległa dalszemu rozszerzeniu, uniemożliwiając utworzenie sąsiadującego państwa palestyńskiego.
Dodajmy do tego uznanie przez prezydenta USA Donalda Trumpa Jerozolimy za stolicę Izraela w 2017 roku, co skłoniło ambasadę USA do przeniesienia się tam z Tel Awiwu. Mając to na uwadze, uznanie państwa palestyńskiego jest w dużej mierze symboliczne i pozostaje niewykonalne w obecnej sytuacji.