Irańskie media poinformowały o rozpoczęciu odcięcia wody w niektórych rejonach Teheranu. Akcja, którą irański minister energetyki nazwał polityką "zerowego ciśnienia wody”, ma na celu zminimalizowanie marnotrawstwa wody w zużytej sieci dystrybucji wody w mieście.
Irańska Agencja Prasowa (IRNA) podała w niedzielę: "Minęło 48 dni od początku nowego, niebieskiego roku, a w kraju nie spadła ani jedna kropla deszczu, w Teheranie największym mieście w kraju, nie odnotowano ani jednej kropli opadu. Spowodowało to spadek dostaw wody w mieście o 50 procent, a zaopatrzenie w wodę stoi w obliczu poważnych problemów.”
Spadki ciśnienia i przerwy w dostawie wody stały się częścią codziennego życia obywateli, ale brak informacji podwoił niepokój i niezadowolenie, podała IRNA.
Abbas Aliabadi, minister energetyki Iranu, przewidział w sobotę, że prawdopodobnie będzie zmuszony wydać rozkaz zerowania ciśnienia wody. Aliabadi zidentyfikował szkody zadane sieci dystrybucyjnej podczas dwunastodniowej wojny z Izraelem jako czynnik pogarszający problemy związane z wypaleniem sieci dystrybucyjnej wody.
Oficjalne statystyki irańskiego Ministerstwa Energii wskazują, że obecny „niebieski rok” rozpoczął się od dramatycznego spadku opadów o 77 procent w porównaniu ze średnią wieloletnią, a także w porównaniu z rokiem ubiegłym. Dodatkowo dopływ do tam w kraju zmniejszył się o około 39 procent w porównaniu z zeszłym rokiem.
Na podstawie tych statystyk kilka zapór w prowincjach Teheran, Alborz, Isfahan, Razavi Khorasan, Qom, Hormozgan, Zanjan, Kerman, Fars, Golestan, Sistan i Baluchestan, Gilan, Południowy i Środkowy Chorasan jest w stanie krytycznym, a odsetek wypalenia którejkolwiek z nich nie przekracza 15%.
Ponieważ jednak rząd irański stara się w jak największym stopniu obniżyć rolę zmniejszenia opadów deszczu w kryzysie niedoboru wody, eksperci uważają, że obecna sytuacja w Iranie jest wynikiem różnych czynników, roli rządu i wzorca konsumpcji obywateli w ich kształtowaniu.
Przypominając, że około 85 procent powierzchni Iranu leży w regionach suchych i półsuchych, a roczne opady w wielu częściach kraju są zwykle bardzo niskie i nieregularne, eksperci uważają, że nacisk rządu na konieczność realizacji polityki samowystarczalności w produkcji rolnej jest jednym z najważniejszych czynników strat wody w Iranie; polityka ta obejmuje głębokie nawadnianie oraz uprawę roślin o wysokim zużyciu wody, takich jak ryż, arbuz czy siano, które w ostatnich latach dopuszczono do upraw w obszarach o niskiej dostępności wody.
Według statystyk Iranian Water Resources Management Company udział sektora rolnego w zużyciu wody wynosi od 88 do 92 procent. Ministerstwo Rolnictwa Iranu potwierdziło również, że efektywność nawadniania w sektorze rolnictwa tradycyjnego w Iranie wynosi od 30 do 35 procent, podczas gdy raport FAO pokazuje, że wydajność nawadniania w nowoczesnych systemach nawadniania w krajach takich jak Stany Zjednoczone, Hiszpania i Izrael osiągnęła 70 do 85 procent.
Rosnące zapotrzebowanie na wodę w Iranie, związane z zaopatrywaniem rozwijających się sektorów rolnictwa, przemysłu i urbanizacji, doprowadziło w ostatnich latach do wiercenia nielegalnych studni oraz eksploatacji wód gruntowych ponad ich naturalną pojemność, często przy wsparciu rządu. Działania te spowodowały obniżenie poziomu wód gruntowych, powstanie kryzysu osiadania terenu oraz wysychanie qanawatów i naturalnych źródeł wody.
Ponadto długie lekceważenie przez rząd degradacji środowiska doprowadziło do zmniejszenia przenikania wody deszczowej do podziemnych przejść poprzez zmniejszenie pokrywy roślinnej i erozji gleby, a wpływ opadów deszczu na zaopatrzenie w wodę w kraju maleje.
Według najnowszych raportów Ministerstwa Energii oraz Narodowej Korporacji Inżynierii Wód i Kanalizacji, straty wody w sieciach dystrybucji i przesyłu wody, spowodowane zużyciem infrastruktury oraz brakiem wystarczających inwestycji w jej modernizację i unowocześnienie, a także ignorowaniem odnawialnej zdolności wodnej, sięgają od 24 do 28 procent w różnych prowincjach kraju; oznacza to, że około 1 litr wody uzdatnionej i gotowej do spożycia nigdy nie dociera do odbiorcy.
Raport Europejskiej Agencji Środowiska z 2021 roku pokazuje, że wskaźnik strat wody w krajach europejskich z nowym zarządzaniem siecią dystrybucji wody zmniejszył się o 6 do 12 procent.
Eksperci uważają również rządową politykę dotacji, która utrzymywała ceny wody na nierealnie niskim poziomie, za jedną z przyczyn wysokiego zużycia wody w Iranie.
Według irańskiego Ministerstwa Energii, dzienne zużycie wody na osobę w gospodarstwach domowych wynosi od 200 do 250 litrów, a w niektórych dużych miastach, takich jak Teheran i Karadż, sięga nawet 280 litrów; podczas gdy Europejska Agencja Środowiska podała, że średnie zużycie wody w gospodarstwach domowych na bardziej zielonym i deszczowym kontynencie wynosi od 90 do 150 litrów.
Ale niezależnie od powodów kryzysu wodnego w Iranie, jakie przedstawiają eksperci, twarde postacie religijne w kraju, takie jak przedstawiciel irańskiego przywódcy w prowincji Qom, uważają, że jednym z rozwiązań problemu suszy jest żałowanie się za swoje grzechy i modlitwa do Boga.
Publikując wiadomość na portalu X, Hossein Mohammadi Sirat, profesor Uniwersytetu Imama Sadegha w Teheranie, powiązał również suszę w Iranie z modą na rzecz bezpłatnego informowania kobiet w kraju i niesprawiedliwości występujących w dziedzinie gospodarki i bankowości.
W takich okolicznościach, braku skutecznego planu gospodarowania wodą w suchym klimacie Iranu, irański rząd i obywatele nie widzą wyjścia jak tylko spojrzeć w niebo i czekać na chmury deszczowe. Niektórzy religijni przywódcy wolą spędzić ten czas oczekiwania recytując modlitwy i modlitwy deszczowe.